Pablo Picasso a właściwie Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Clito, do tego zgodnie z hiszpańskim zwyczajem, dodane zostało Ruiz i Picasso po ojcu i matce, urodził sie 25 października 1881 w Maladze w Hiszpanii, jako pierwszy syn José Ruiza y Blasco i Marí Picasso y López.
Talent Picasso odkrył jego ojciec, który był znakomitym rysownikiem. Następnie kształcił się w Hiszpanii, później w Paryżu (1900-1902), dokąd wyjechał razem z przyjaciółmi, młodym malarzem Carlosem Casagemas i Pallaresem. Tam też znaczny wpływ na jego twórczość miało zetknięcie z postimpresjonistami. W lutym 1901 roku przyjaciel Picasso Casagemas popełnia samobójstwo. Jego smierć była szokiem dla artysty. Do tego zdarzenia powraca w swoich pracach "Śmierć Casagemasa" w kolorze, "Śmierć Casagemasa" w tonacji niebieskiej i "Pogrzeb Casagemasa". Prace Picasso z lat 1901-1904 określa się jako okres błękitny. Były to dzieła utrzymane w kolorycie melancholijnym, ukazujące tematykę i postaci osób biednych (Życie, Stary gitarzysta, Dwie siostry, Prasowaczka).
W 1904 roku Picasso spotyka
Fernandę Olivier, modelkę która zostaje jego towarzyszką życia na następne siedem lat. W tym czasie twórczość Picasso wchodzi w
okres różowy, między innymi sceny z życia cyrkowców (Dziewczyna na kuli, Kuglarze, Toaleta, Rodzina arlekina). W 1906 roku marchand Ambroise Vollard kupuje większość jego prac z okresu różowego. Od tego czasu Picasso nie doświadczy już kłopotów finansowych.
Od roku 1907 Picasso pod wpływem
Paula Cézanne'a oraz sztuki iberyjskiej i afrykańskiej rozpoczął eksperymenty z geometryzacją i uproszczeniem formy, które dały początek kubizmowi. W tym roku maluje "Panny z Avignon". Obraz został przyjęty z mieszanymi uczuciami. W dalszym okresie po współpracy z George'm Braquem skrystalizowały się zasady kubizmu analitycznego, hermetycznego i syntetycznego.
Następne lata charakteryzowały ciągłe poszukiwania twórcze. W 1911 roku stosunki między Picasso a Fernandą popsuły się, artysta wiąże się z Evą Gouel. W zimie 1915 roku Eva Gouvel umiera. Picasso po powrocie do Paryża wynajął dom w burżuazyjnej dzielnicy Montparnasse. Zaczął być znany za granicą, przede wszystkim w Niemczech i Stanach Zjednoczonych.
W 1917 roku poznaje Olgę Koklową, córkę oficera białej armii, z którą szybko nawiązał przyjaźń. Dwunastego czerwca 1918 roku Picasso i Olga zawarli związek małżeński. W uroczystości wzięło udział wielu przyjaciół Picasso. W lutym 1921 roku urodził mu się syn Paul. Na początku 1927 roku artysta nawiązał romans z Marią Teresą Walter. Małżeństwo z Olgą rozpadło się w roku 1935. Z związku z Marią Teresą przychodzi na świat córka Maria-Concepción. W 1936 roku, Picasso spotyka w Cafe Les Deux Magots piękną, młodą dziewczynę Dorę Maar. Od tej daty rozpoczął się najważniejszy okres jego twórczości. Gdy wybuchła wojna domowa w Hiszpanii opowiedział się po stronie republikańskiej. W 1937 roku odbyła się w Paryżu Wystawa Międzynarodowa. Obraz Picasso, który znajdował się w hiszpańskim pawilonie, składał hołd baskijskiemu miastu Guernica, zbombardowanemu przez lotnictwo niemieckie. Guernica wyznaczyła początek politycznego zaangażowania Picasso, którego punktem kulminacyjnym stało się wstąpienie w 1944 roku do Francuskiej Partii Komunistycznej, a po wojnie zaangażowanie się po stronie ruchów lewicowych i pokojowych.
W maju 1943 Picasso poznał Francoise Gilot, która miała mu w przyszłości dać dwoje dzieci. W 1947 roku rodzi się Claude, a w 1949 przychodzi na świat Paloma. W 1953 roku Picasso wiąże się z Jacqueline Roque a w 1961 roku bierze z nią ślub.
Okres twórczości powojennej Picasso jest bardzo bogaty, różnorodny i nie poddający się klasyfikacji. Na tle sztuki XX wieku osobowość twórcza Picasso miała olbrzymi wpływ na każdą dziedzinę współczesnej plastyki.
